Casa mila

Η Κάζα Μιλά (Casa Milà), γνωστή και ως lα pedrera (καταλανικά για το «λατομείο») είναι πολυκατοικία σχεδιασμένη από τον Αντόνι Γκαουντί μεταξύ του 1906 και 1910, ενώ επίσημα ολοκληρώθηκε το 1912. Ονομάστηκε "Κάζα Μιλά" γιατί το κτίριο κατασκευάστηκε ως σπίτι για την εύπορη οικογένεια Μιλά. 

Θεωρείται πρωτοποριακή ως προς τις ανέσεις στην σύγχρονη δόμηση. Διαθέτει έναν τέλειο εξαερισμό όπως και ένα υπόγειο γκαράζ. Η κατασκευή είναι ένας συνδυασμός σιδηροκατασκευής και σκυροδέματος. Ενώ στο εσωτερικό του έχει προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια, από τα πόμολα στις πόρτες μέχρι τα φωτιστικά που φέρουν την σφραγίδα της ευφυΐας του Γκαουντί. Ακόμη ένας εντυπωσιακά σουρεαλιστικός χώρος με γλυπτά αποτελεί την στέγη του κτιρίου. Ο συνδυασμός της εκκεντρικότητας του κτιρίου με τα μεσοαστικά συντηρητικά έπιπλα στο εσωτερικό του, δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα αντίθεση ανάμεσα στην εκκεντρικότητα του μοντερνισμού και τη σοβαρότητα της εποχής του 19ου αιώνα. Ήταν το τελευταίο αστικό έργο του πριν αφιερωθεί αποκλειστικά στην Σαγράδα Φαμίλια. Ανακαινισμένο στο πρότερο μεγαλείο του το 1996 μετά από χρόνια εγκατάλειψης, το Πεδρέρα στεγάζει σήμερα ένα μουσείο αφιερωμένο στον Γκαουντί, το εκθεσιακό κέντρο του Καϊσα ντε Καταλούνια, ένα επιπλωμένο διαμέρισμα μουσείο, καθώς και ιδιωτικές κατοικίες που κατοικούνται από απογόνους τον αρχικών κατοίκων.Εκείνο το χρονικό διάστημα ο Αντόνιο Γκαουντί είχε οικοδομήσει αρκετά κτίρια που του είχαν ζητηθεί από εύπορες οικογένειες, καθώς ήταν ήδη γνωστός για την Σαγράδα Φαμίλια, για τους πολυελαίους στους δρόμους με στοιχεία μοντερνισμού κ.α .Συγκεκριμένα η Πεδρέρα ποτέ δεν άρεσε στην οικογένεια Μιλά, αντιθέτως σήμερα το επισκέπτονται καθημερινά ορδές τουριστών θαυμάζοντας αυτό το περίτεχνο κτίριο.Το κτίριο αποτελεί τμήμα του μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ Έργα του Αντόνι Γκαουντί .

La Sagrada Familia

Η Σαγράδα Φαμίλια (ισπανικά: Basílica y Templo Expiatorio de la Sagrada Familia, αγγλικά: Basilica and Expiatory Church of the Holy Family, ελληνικά: Βασιλική και Εξαγνιστική Εκκλησία της Αγίας Οικογενείας) είναι μεγάλη ρωμαιοκαθολική εκκλησία στη Βαρκελώνη της Καταλονίας στην Ισπανία, σχεδιασμένη από τον Καταλανό αρχιτέκτονα Αντόνι Γκαουντί (1852-1926). Αν και ημιτελής, η εκκλησία αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ και το Νοέμβριο του 2010 εγκαινιάστηκε και καθαγιάστηκε από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄ και έγινε Βασιλική και μπορεί πλέον να τελεστεί εκεί η Θεία Λειτουργία και να την παρακολουθήσουν οι πιστοί.

Αν και η κατασκευή της Σαγράδα Φαμίλια είχε ξεκινήσει το 1882, όταν το έργο ανέλαβε ο Γκαουντί το 1883, τη μεταμόρφωσε με το αρχιτεκτονικό και μηχανικό στυλ του συνδυάζοντας το γοτθικό ρυθμό και μορφές Μοντερνισμού με φιλόδοξες διαρθρωτικές κολόνες και αψίδες.

Ο Γκαουντί αφιέρωσε τα τελευταία του χρόνια στο έργο και όταν πέθανε το 1926, λιγότερο από το ένα τέταρτο του έργου είχε ολοκληρωθεί. Η κατασκευή της Σαγράδα Φαμίλια προχώρησε με αργούς ρυθμούς καθώς βασιζόταν σε ιδιωτικές δωρεές και διακόπηκε από τον Ισπανικό Εμφύλιο και επανέλαβε περιοδική πρόοδο τη δεκαετία του '50. Η κατασκευή πέρασε το μέσο όρο το 2010 με μερικές από τις μεγαλύτερες προκλήσεις να παραμένουν και μια αναμενόμενη ημερομηνία ολοκλήρωσης το 2026 - επέτειος 100 χρόνων από το θάνατο του Γκαουντί. Η Σαγράδα Φαμίλια έχει διχάσει τους πολίτες της Βαρκελώνης για τους λόγους ότι συναγωνίζεται με τον Καθεδρικό Ναό της Βαρκελώνης, για το σχέδιο του Γκαουντί και την πιθανότητα ότι η δουλειά που έγινε μετά το θάνατό του δεν βασίστηκε στο σχέδιό του και πιο πρόσφατα για το υπόγειο τούνελ ενός υπόγειου τραίνου της Ισπανίας που μπορεί να διαταράξει τη σταθερότητα του κτιρίου.

Antoni Gaudi

Ο Αντόνι Γκαουντί (25 Ιουνίου1852 – 10 Ιουνίου 1926) ήταν σημαντικός Καταλανός αρχιτέκτονας της Αρ Νουβό.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Ρέους, αλλά σπούδασε και εργάστηκε στη Βαρκελώνη όπου βρίσκονται και τα πιο σημαντικά έργα του, τα οποία ξεχωρίζουν για το σχεδιασμό τους.

Ο Γκαουντί διαμορφώθηκε επαγγελματικά και πνευματικά στο κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Βαρκελώνης. Μελέτησε τα καλλιτεχνικά ρεύματα του παρελθόντος, την ισλαμική και τη γοτθική αρχιτεκτονική η οποία μάλιστα εκείνη την εποχή αναβίωνε. Δέχτηκε την επιρροή του Viollet-le-Duc, των John Ruskinκαι Richard Wagner και μέσα από το έργο του θέλησε να ανανεώσει την τοπική αρχιτεκτονική έκφραση επεξεργαζόμενος νέες φόρμες.

Ένα από τα πιο σημαντικά του έργα είναι το Μέγαρο Γκουέλ, (η κατασκευή του ξεκινά το 1886 και ολοκληρώνεται το 1888). Ο σχεδιασμός του κτιρίου ανατέθηκε στον Γκαουντί από τον Δον Eusebi Güell i Bacigalupi, εξέχουσα μορφή στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της πόλης και με ισχυρή επιρροή στην πολιτική.

Το τελευταίο και ένα από τα χαρακτηριστικά έργα του είναι η εκκλησία Σαγράδα Φαμίλια, η οποία έμεινε ημιτελής λόγω του θανάτου του αρχιτέκτονα.

Τα έργα του Γκαουντί δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στη Βαρκελώνη και αποτελούν πόλους έλξης για επισκέπτες και μελετητές. Χαρακτηριστική είναι μια από τις τεχνικές του Γκαουντί ο οποίος χρησιμοποιούσε κομμάτια από κεραμικά πλακίδια για να διακοσμήσει και να χρωματίσει κάποια από τα έργα του. Σήμερα πολλά από τα διακοσμητικά αναμνηστικά που πωλούνται στη Βαρκελώνη χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή.

Έργα 

• Casa Vicens (1878–1880)
• Palau Güell (1885–1889)
• Κολλέγιο των Τερεσιάνας (1888–1890)
• Κρύπτη της εκκλησίας Κολόνια Γκιουέλ (1898–1916)
• Casa Calvet (1899–1904)
• Casa Batlló (1905–1907)
• Κάζα Μιλά (La Pedrera - Το νταμάρι) (1905–1907)
• Πάρκο Γκιουέλ (1900–1914)
• Sagrada Família (1884–1926)